بازآفرینی هویت محله ای، از منظر مجموعه معماری سرای محله

در قیاس شهرهای گذشته با شهرهای معاصر، شاید هیچ بخشی به اهمیت واحد مکانی محلات شهری نباشد. محله ها به عنوان واحد اصلی روابط اجتماعی شهرهای اسلامی، با ساختار جامع و منسجم اجتماعی، فراهم کننده یک محیط سالم زندگی محسوب می شدند. استقرار مراکز فرهنگی، اقتصادی و وجود انواع فعالیتهای اجتماعی توام با کارکردهای مختلف آن، بر این موضوع تاکید دارند. با تغییرات گسترده سده های اخیر، امروزه محلات صرفا به یک محدوده خاص شهری اتلاق شده و فاقد ویژگیهای با هویت گذشته می باشند. ایجاد برخی آسیبهای اجتماعی را به سبب فقدان ویژگیهای گذشته، می توان ارزیابی نمود. لذا ضرورت احیای محلات اهمیت می یابد. امروزه برای حل مشکلات شهرنشینی وخدمات دهی بهتر، ارائه برنامه های مبتنی بر توسعه اجتماعات محلی با رویکرد مشارکت اجتماعی، جایگاه خاصی در مدیریت شهری، یافته است. طرح مدیریت محلات شهر تهران یکی از این آنها می باشد. در این طرح ضمن سعی در توجه به جنبه های متعدد و پیچیده ابعاد اجتماعی محلات، بر تدوین طرح بر مبنای وافعیتهای امروزی کوشش شده است. لذامی توان، این طرح را برخوردار از ساختاری که مسبب ایجاد کننده و تقویت ویژگیهای اجتماعی محله قلمداد نمود. تحقیق حاضر در جهت شناخت تکنیکهای احیای هویت محلات و اثبات آن از منظر راهکار جامعی چون طرح مدیریت می باشد. در این پژوهش که از نوع توصیفی و تحلیلی به کمک متون کتابخانه ای و اسنادی می باشد. پس از شناخت ویژگیهای اجتماعی محله در دو سطح درونی و بیرونی و آشنایی با طرح، سیاستها، بخشها، فعالیتها و فضاهای مجموعه، در مرحله بررسی چگونگی بهره طرح، به معرفی انواع روشهای استفاده در آن، مبادرت شده است. در مرحله نهایی نیزضمن شناخت و ارزیابی شیوه های متعدد طرح، به تائید موضوع امکان ایجاد و تقویت ویژگیهای اجتماعی محله درسراهای محله، در تمامی ارکان آن اقدام شده است.

Keywords:

بازآفرینی محله , هویت محله ای , ابعاد اجتماعی محله , طرح مدیریت محله , مجموعه سرای محله