عابدین یاقوتی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد بروجرد، ایران

هویت فرهنگی به عنوان عاملی جهت دهنده موجب پیدایش شیوه های منحصر به فردی در معماری سنتی شهرهای دزفول بوده است.حمام، برخلاف تصور رایج، صرفاً، مکانی برای نظافت و تطهیر نبوده و با توجه به ظرفیت ها و ویژگی های خود، دارای کارکردهای اجتماعی و حتی سیاسی در تمام تاریخ ایران بوده است.این کارکردها بیانگر این واقعیت است که حمام به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در تاریخ تحولات اجتماعی ایران، به ویژه در سده های میانه اسلامی ، نقش و جایگاه موثری داشته است. حال، نوشتار حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع معتبر، در پی پاسخ به این پرسش اساسی بوده است که نیاز هایهجامعه تا چه حدی به تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی بستگی دارد. یافته های پژوهش نیز حکایت ازآن دارد که حمام در این دوره، با توجه به موقعیت ممتاز جغرافیایی در بافت شهرها و روستاها و در نتیجه به عنوان کانون تجمع مردم، یکی از مراکز اصلی تعاملات اجتماعی در ابعاد و زمینه های اطلاع رسانی عمومی، وسیله سرشماری عمومی، محل مناظرات و مباحثات فعالیت درمانی و حتی معیار سنجش تشخص اجتماعی بود ومیزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده ازآن فضا وحضور انسان درآن است.از سویدیگرطراحان محیط همواره با ابعاد مختلفی در طراحی فضاهای عمومی روبرو هستند وآنچه اهمیت پیدا می کنداین است که از میان مولفه های تاثیر گذار در روابط اجتماعی حاضرین در فضا کام یک نقش مهمتریدارد

حمام، هویت،تعاملات اجتماعی، درمان، فضاهای شهری، اطلاع رسانی، بهداشت عمومی، نظافت شخصی