تحلیل شاخص های حکمروایی خوب شهری و نقش ان در عملیاتی کردن اقتصادمقاومتی

افزایش سریع جمعیت، توام با گسترش سریع شهرنشینی و شهری شدن، مشکلات فراوانی را در کشورهای مختلف پیش روی سیاست گذاران و مسئولین به خصوصی مدیران شهری و دست اندرکاران بدنه سیستم شهری به جا گذاشته است. به طوری که طبق گزارش سازمان ملل، جمعیت شهری جهان به بیش از ۶۵٪ درصد در سال ۲۰۳۰ و به حدود ۷۰٪ در سال ۲۰۵۰ خواهد رسید. حکمرانی خوب شهری رویکرد و ساختار جدیدی در فرآیند مدیریت شهرهاست که اشکال سنتی و متمرکز مدیریتی در شهرها را دگرگون و مبانی نظری آن را به چالش کشیده است. محوریت این رویکرد در مدیریت شهری بر مبنای توسعه ای مردم سالار و برابر خواهانه، برای تاثیر گذاری تمامی نیروهای ذینفع و ذی نفوذ در اداره امور شهرها و همچنین پاسخگویی به تمامی نیازهای این گروه است. این رویکرد جدید با تمامی دستاوردهای مثبت خود در مبحث مدیریت شهرها خود یک اصل گمشده در فرآیند مدیریت شهری کشورهای در حال توسعه و به خصوص کشور ما به حساب میآید چرا که هنوز شاخص ها و مولفه های آن و لزوم نهادینه سازی و بستر سازی شرایط این رویکرد نوین با توجه به این شاخص ها و مولفه ها امری ناشناخته بوده و مورد غفلت واقع شده است. در این پژوهشی از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است و ضمن بررسی ماهیت و عملکرد شاخص های حکمروایی خوب شهری درصدد آن است تا نقش آن را به عنوان راهبردی در جهت عملیاتی کردن اقتصاد مقاومتی بیان کند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که با توجه به اینکه حکمروایی خوب شهری یک رویکرد مدیریتی در جهت اجرای مولفه های عدالت، تمرکززدایی، بینش راهبردی، عدالت، کارایی و اثر بخشی، پذیرا و پاسخگویی، شفافیت، قانونمندی و مشارکت طلبی می باشد می تواند در جهت عملیاتی کردن اقتصاد مقاومتی در مدیریت امور شهری و رسیدن به توسعه پایدار گام موثری باشد.

Keywords:

حکمروایی خوب شهری , اقتصاد مقاومتی , توسعه پایدار , شهرنشینی