تحلیل نحوه ساماندهی متکدیان از منظر حقوق و قوانین شهری

تکدی به عمل کسی گفته می شود که درخواست خیرات و صدقات می کند و عملی است که موجب جلب ترحم دیگران می شود و متکدی بدین وسیله چیزی را دریافت می کند . معضل تکدی گری مشکلی چند بعدی است وجهت بررسی نیاز به رویکرد چند بعدی دارد. در این پژوهش بعد حقوقی و قانونی مورد نظر پژوهشگران بوده و تلاش شده تا پس از مطالعه همه قوانین مرتبط با پدیده مورد نظر، نقاط ضعف و قوت قوانین و مسائل مغفول درقوانین موجود شناسایی شود. این مقاله از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جنبه کاربردی دارد. نحوه برخورد با معضل تکدی گری در متون و مصوبه ها به شکل های مختلف پیش بینی شده است. مصوبه سال 1378 شورای عالی اداری کشور کماکان برای سامان دهی متکدیان مورد استفاده قرار میگیرد و پیشبینی قانونی جهت برخورد قهری با این پدیده نیز در قالب ماده 712 و 713 قانون مجازات اسلامی انجام گرفته است. نتایج حاصل از این بررسی بیان گر این نکته است که علی رغم تلاش جهت رفع تداخل وظایف سازمان های ذیربط و قابل فهم بودنمصوبه شورای عالی اداری به عنوان مرجع قانونی سامان دهی متکدیان، همچنان در زمینه استفاده از ظرفیت سازمان های مردم نهاد برای حل این معضل و اثربخشی این مصوبه پس از گذشت سال ها ضعف وجود دارد. همچنین تفسیر پذیری بالای مواد 712 و 713 قانون مجازات اسلامی و موارد مطرح شده در ماده 55 از قانون شهرداری ها و گاها تناقض و تعارض این قوانین با اصول قانون اساسی کشور از دیگر نتایج به دست آمده است که بازنگری و بازاندیشی در قوانین مربوط به تکدی گری را الزام آور می سازد.

Keywords:

تکدی , حقوق , قانون , سامان دهی , متکدیان , شهرداری ها