ریحانه آقاملایی - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه شهید بهشتی
الناز ضرغام - کارشناسی ارشد مدیریت پروژه دانشگاه شهید بهشتی
پرستو چگینی - کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه دانشگاه شهید بهشتی

افزایش حجم شهرنشینی از مهمترین جنبههای تغییر جهان است و زمینه را برای تقاضای عظیم زیرساختهای شهری فراهم آورده است.رشد سریع شهرها مشکلاتی از قبیل کاهش ایمنی و امنیت، خطر برخورد با وسایل نقلیه موتوری، ازدحام و ترافیک، انواع آلودگیهای محیطی وبهطور کلی کاهش کیفیت زندگی را به همراه داشته است. در جامعه امروز شهری بهمنظور دستیابی به توسعه پایدار، محلات بنیادیترین عناصرشهری و حلقه واسط بین شهر و شهروندان میباشند. بنابراین کیفیت زندگی محلات به دلیل اهمیت روزافزون آن در پایش سیاستهای عمومی و ابزاری کارآمد در مدیریت و برنامهریزی شهری میتواند بهعنوان یکی از مهمترین حوزههای مطالعات شهری در کشورهای مختلف جهان قرار گیرد. سنجش کیفیت زندگی محیط از مباحث پیچیده و بهروز مطالعات شهری در سطح جهان است که بهعنوان عامل پیشتازی در عرصه رقابت شهرهای مطرح محسوب میگردد. هدف غائی این تحقیق نیز بیان راهکارهایی در جهت ارتقا کیفیت محیطی محلات مسکونی بهمنظور رونق هرچه بیشتر آن است. لذا در این پژوهش که ازنظر روش در بخش توصیفی تحلیلی جای میگیرد، نخست با مروری اجمالی، - موضوع زندگی پذیری و مؤلفههای سازنده آن در ادبیات این حوزه بررسی شد و آنگاه مؤلفههای منتخب بر اساس زاویه دید ویژه موضوع تدوین و روایی آن آزمون گردید. ازآنجاکه پژوهش به دنبال شناسایی معیارهای زندگی پذیری و تحلیل رابطه آن کیفیت در جوامع شهری است برداشت میدانی در محله مسکونی قیطریه از طریق 200 پرسشنامه صورت گرفت. نتایج حاصل از تحلیل پرسشنامهها که به بررسی جایگاه کیفیت زندگی پذیری، ترجیحات و انتظارات پاسخدهندگان از پیادهراه و عوامل مؤثر بر حضور در عرصههای شهری میپرداخت بهمنظور مدل- سازی آماری وارد نرمافزار شد و تحلیل عاملی بر آن صورت گرفت تا عوامل مؤثر در ارتقا کیفیت محلات استخراج گردد. نتایج تحلیل حاکی ازپررنگ بودن نقش شش عامل در ارتقا کیفیت محیطهای مسکونی داشت که در نتیجه با تغییر در مقادیر آن میتوان به هدف نهایی دست یافت.

زندگی پذیری، کیفیت، محیط شهری، طراحی شهری، محلات مسکونی