سرمد فرزامی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی سمنان واحد علوم و تحقیقات، - -
سلمان پناهی - کارشناس تکنولوژی معماری دانشگاه سوره تهران،

در گذر تاریخ همواره سرچشمه ی تمامی نوآوری ها و راهکارهای بدیع، در رابطه با نیازهای انسانی نهفته بوده است.پیدایش و شکل گیری دانش روان شناسی محیط در سالیان اخیر به عنوان پاسخی در جهت دست یابی به کیفیت کالبدی مطلوب تر از گذشته و ارتقای سطح طراحی محیطی بر اساس توجه همه جانبه به ویژگی های بشر صورت پذیرفته است. روانشناسان محیط بر این باورند که محیط و کالبد فضاهای پیرامونی تأثیر بسزایی بر چگونگی رشد،ساختارهای روانی و الگوهای رفتاری انسان خواهد داشت. کودکان به عنوان رهبران فردای جامعه به دلیل شرایط ویژه وحساس خود، پذیرای بیش ترین و پایدارترین میزان بازخورد از جانب محیط خواهند بود؛ از این رو، هر گونه کاستی وضعف در این زمینه در زمان خردسالی صدمات و هزینه های جبران ناپذیری را در آینده ی نه چندان دور به همراه خواهد داشت. در مقاله ی پیش رو تلاش گردیده است تا با به کارگیری روش های توصیفی تحلیلی و همبستگی، -همچنین استخراج اطلاعات از منابع نرم و سخت کتابخانه ای، مشاهدات مستقیم و غیرمستقیم و استفاده از پرسش نامه،ضمن تبیین و اشاره به مفهوم روانشناسی محیط، با بیان پیشنهاداتی راهبردی، برتری و تفاوت های بهره گیری از آن درزمینه ی سازماندهی فضایی و معماری محیط خانه های کودکان 2 تا 5 سال 1 مورد بررسی قرار گیرد. دستاوردهای پژوهش نشانگر این است که، گستره ی تفاوت هایی که روانشناسی محیط می تواند به عنوان عرصه ی مشترکروانشناسی و معماری بر روند زندگی و الگوهای رفتار کودکان رقم زند به میزانی است که ضرورت پرداختن به نقش کلیدی آن را در جریان طراحی ساختارهای کالبدی محیط خانه غیر قابل انکار می گرداند.

روانشناسی محیط، خانه، طراحی، کودکان، الگوهای رفتاری