ضرورت توسعه حفاظت ومرمت بدنه های تاریخی (مطالعه موردی پنج خیابان منطقه 12 تهران)

خیابانها همچون استخوان بندی یک شهر هستند که علاوه بر معرفیساختار کالبدی آن، بیانگر چینش و تحولات فرهنگی و اجتماعی شهرنیز میباشند. این منظر خرد شهری بستر شکلگیری حیات مدنی در شهربوده که به غیر از ایفای نقش ترافیکی و مواصلاتی، با تعریفمناسبات و تعاملات اجتماعی بر مفهوم عملکرد تأکید میکند.بنابراین کم توجهی به هویت اجتماعی خیابان، آن را به محل گذریمبدل خواهد نمود که حضور و ماندن شهروندان در آن کم رنگ خواهدشد. یکی از اصلیترین ارکان هویت بخشی به خیابان، بدنههای آن استکه فرهنگ، تاریخ و شخصیت اجتماعی خیابان را بیان میدارد. توجهبه نماسازی و بدنههای شهری در تهران از دوران قاجار و با شروعخیابانکشی در تهران آغاز میشود. اگرچه در این دوره شهر تهرانبهتدریج شروع به گسترش نمود لیکن منطقه 12 تهران بهخاطرقرارگرفتن در مرکز تاریخی شهر یکی از کانونهای مهم خیابانهایتاریخی پایتخت با بدنههایی ارزشمند محسوب میشوند، با این وجودبه سبب بروز پارهای از مشکلات ازجمله فرسودگی و ضعف در مرمت، اینبدنهها دچار آسیب جدی شدهاند. ازاین رو این مقاله بر آن است کهبا مطالعه پنج مورد از خیابانهای منطقه 12 تهران به روش توصیفیو میدانی، اهمیت بدنههای تاریخی آنها را یادآور شود. امید میروداز این رهگذر مجددا مطالعاتی برای احیای هویت فراموش شدهخیابانهای این منطقه تاریخی صورت گیرد و راهکارهایی برای حفظاین بدنههای ارزشمند تبیین گردد.

Keywords:

بدنههای تاریخی , لالهزار , ناصرخسرو , خیام , سعدی , نوفل لوشاتو