شیما اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، ایران.
احمد میرزاکوچک خوشنویس - استادیار معماری، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، تهران، ایران.

بیمارستان کودکان از جمله فضاهایی است که نیروهای ذهنی و احساسی کودک را تحت تاثیر قرار داده و طراحی صحیح آن، تسریع و بهبود کیفیت درمان را به دنبال دارد. تحقیقات روانشناسی ثابت کرده است که نوع ترکیب رنگ های استفاده شده در محیط و هم چنین فرم های به کار گرفته شده در آن، بر وضعیت روحی انسان ها به ویژه کودکان مؤثر است. مقاله حاضر به این مسأله می پردازد که رنگ ها و فرم های مورد پسند کودکان در محیط بیمارستان چیست و این امر چه نقشی در سازگاری روحی و روانی کودک با محیط و تسریع روند درمان دارد؟ روش تحقیق به کار گرفته شده در این نوشتار مبتنی بر مطالعات میدانی است و رویکرد توصیفی دارد. به منظور شناسایی رنگ ها، نقاشی های ۵۰ کودک بستری در بیمارستان مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت و برای شناسایی فرم ها پرسشنامه ای تصویری بین همان کودکان توزیع گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که کودکان رنگ های نارنجی، قرمز و آبی و فرم های نرم مانند کره و همچنین مکعب را به سایر فرم ها ترجیح می دهند و معماران می توانند با بهره گیری از این رنگ ها و فرم ها و همچنین در نظر داشتن اثرات روانشناختی رنگ ها بر بیماران، طراحی بهینه ای را برای فضاهای درمانی کودکان ارائه دهند.

طراحی بیمارستان کودکان، فرم و رنگ، سازگاری کودک با محیط