بررسی رابطه بین باورهای خودکارآمدی و امید به آینده با پیشرفت تحصیلی مطالعه موردی: دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رامیان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین باورهای خودکارآمدی و امید به آینده با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رامیان می باشد. برای این منظور تعداد 260 دانش آموز که شامل 139 نفر پسر و121 نفر دختربا روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در این تحقیق که از نظر نوع هدف کاربردی و از جهت جمعآوری داده ها نیز توصیفی از نوع پیمایشی می باشد نمونه ها، به پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و امید به آینده اسنایدر پاسخ دادند، و عملکرد تحصیلی دانش آموزان نیز از طریق معدل کل آنها در سال تحصیلی گذشته و نیمسال تحصیلی سال 91-92 اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت و برای تحلیل داده ها از ضرایب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد . نتایج پژوهش به طور کلی نشان می دهد که خودکارآمدی و امید به آینده، می تواند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به شکل معناداری ) P<0.01 (پیش بینی کند و بین خودکارآمدی و امید به آینده با پیشرفت تحصیلی دختران و پسران تفاوت معناداری وجود ندارد

Keywords:

خودکارآمدی , امید به آینده , پیشرفت تحصیلی