ارتباط بین محیط خانوادگی و شادمانی در دانش آموزان شهر اهواز

شادمانی یا بهزیستی بعنوان یکی از ابعاد سلامت روان همواره از نیازهای اساسی نوع بشر بوده است. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط محیط خانوادگی و شادمانی دانش آموزان دبیرستانی است. مطالعه بصورت مقطعی در سال 1390 روی 370 دانش آموزدبیرستانی شهر اهواز که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند، انجام گرفت. داده ها از طریق پرسشنامه شادمانی آکسفورد، خرده مقیاس همبستگی خانوادگی، مقیاس دلبستگی به والدین و ابزار محقق ساخته تفاهم والدین جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه تحلیل SPSS گردید. داده ها در نرم افزار 50 % پسر بودند. میانگین نمره شادمانی بر اساس مقیاس 29 تا / 49 % دختر و 3 / شدند. یافته ها نشان داد که از بین دانش آموزان 7تحلیل رگرسیون .( r = 0/445، p<0/ 45 برابر 99 بود. بین محیط خانوادگی و شادمانی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت( 01به عنوان متغیرهای (p= 0/ و همبستگی خانوادگی ( 004 ،(p= 0/ خطی چندگانه نشان داد متغیرهای دلبستگی به والدین ( 000پیش بینی کننده شادمانی در مدل باقی ماندند. بنابراین بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش چنانچه به محیط خانوادگی توجه شود و عوامل آن تقویت گردد، شادمانی و بهزیستی نوجوانان نیز افزایش می یابد

Keywords:

شادمانی , محیط خانوادگی , همبستگی خانوادگی , دلبستگی به والدین , تفاهم والدین