حداد دستان - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیزاسیون کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
محیدر محمدقاسم نژاد ملکی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

مکانیزاسیون یکی از عوامل اصلی در توسعه کشاورزی و اساساً به مثابه رویکردی است که نیل بخش کشاورزی به مرحله تولید صنعتی و تجاری را ممکن می سازد. بنابراین، برنامه ریزی برای توسعهمکانیزاسیون از مهم ترین مؤلفه ها در برنامه توسعه بخش کشاورزی است. شهرستان اهواز در جنوب غربی ایران و مرکز استان خوزستان دارای هفت بخش اصلی کشاورزی)حمیدیه، گبیر، گمبویه، سویسه،سفیحه، الهایی و ملاثانی( می باشد که 120 نفر از کشاورزان این مناطق به عنوان جامعه آماری این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. پارامترهای مورد بررسی در این تحقیق عبارت بودند از ویژگی های شخصی و مالکیتی کشاورزان، سیستم کشت، توانایی فنی، درجه و سطح مکانیزاسیون. نتایج نشان داد کهشاخص های مکانیزاسیون در مناطق مختلف دارای اختلاف معنی داری می باشند. همچنین براساس این مطالعه، سطح مکانیزاسیون بالفعل شهرستان اهواز برابر 0/8 اسب بخار بر هکتار محاسبه گردید که برای رسیدن به مقدار مورد نیاز 13 هزار اسب بخار به توان نیاز دارد. همچنین درجه مکانیزاسیون شهرستان بیشتر از 50 درصد نشان دهنده وضعیت نسبتا خوب این شهرستان از نظر کاربرد تکنولوژی ماشینی درانجام عملیات زراعی است.

درجه مکانیزاسیون، سطح مکانیزاسیون، شهرستان اهواز، مکانیزاسیون کشاورزی