بررسی اثرات دراز مدت کاربرد مالچ نفتی و کنترل بیولوژیکی بر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی ماسه های روان اهواز

در طی 50 سال گذشته، استفاده از مالچ نفتی یک روش رایج برای تثبیت شنهای روان در خوزستان بوده است. با این حال اثرات مالچ نفتی و کنترل بیولوژیکی بر روی ویژگیهای شنهای روان و نگرانیها درمورد انتشار فلزات سنگین از نفت کمتر بحث شده است. این پژوهش به منظور ارزیابی اثرات دراز مدت مالچ نفتی همراه با کنترل بیولوژیکی بر ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی ماسه های روان، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتورهای زمانی: نمونه شاهد (مالچ پاشی نشده)، نمونه 1 (با سابقه مالچ پاشی 5 سال)، نمونه 2 (با سابقه مالچ پاشی 20 سال) نمونه 3 (با سابقه مالچ پاشی 40 سال) و عمق: 30-0 , 30-60 سانتی متری نیم رخ خاک می باشد. خصوصیات شیمیایی و فیزیکی شن های روان شامل (پ-هاش، هدایت الکتریکی، کربن آلی، فلزات سنگین کل، توزیع اندازه ذرات خاک و پایداری خاکدانه ها) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که مالچ نفتی و کنترل بیولوژیکی در طولانی مدت باعث افزایش پ-هاش (12/5-24%) هدایت الکتریکی (192/4-21/6%) کربن آلی (36-16%) رس (196-135%) پایداری خاکدانه (67-8%) شد. میانگین نیکل، کادمیوم، سرب، مس، روی، منگنز و آهن کل در نمونه 1 (با سابقه مالچ پاشی 5 سال) به ترتیب 119/8, 155/2, 108/9, 134/5, 138/7, 166/1, 112 برابر بیشتر از نمونه شاهد و 103, 109/8, 108, 117/7, 116/9, 127/9, 97/3 برابر بیشتر از نمونه 2 (با سابقه مالچ پاشی 20 ساله) 114/7, 125, 110/3, 133/1, 146, 149/7, 109/9 برابر بیشتر از نمونه 3 (با سابقه مالچ پاشی 40 ساله) می باشد. به طور کلی تثبیت شن های روان و کنترل بیولوژیکی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی شنهای روان را بهبود بخشید، اگرچه انتشار فلزات سنگین از مالچ نفتی باعث نگرانی است.

Keywords:

عناصر سنگین , ماسه روان , اهواز , مالچ