سجاد رویوران - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
مهدی جلالی عزیزپور - استادیار گروه مهندسی مکانیک، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، ایران

در این پژوهش اثر پارامترهای فرآیند پاشش حرارتی سرعت بالا با استفاده از اکسیژن- سوخت (HVOF) بر مقاومت به خوردگی پوشش های سرمتی WC-۱۲Co مورد مطالعه قرار گرفت، چهارعامل فاصله پاشش، نسبت اکسیژن به سوخت، سرعت حرکت تفنگ و نرخ تغذیه پودر درنظر گرفته شد. آزمون پلاریزاسیون پتاسیودینامیک جهت ارزیابی خوردگی نمونه ها بکار برده شد. از میکروسکوپ الکترونی رویشی به منظور بررسی مورفولوژی پودر و ریز ساختار پوشش و از آزمون پراش پرتوایکس به منظور بررسی فازهای پودر و میزان تجزیه کاربید تنگستن در پوشش استفاده شد. بررسی ها نشان داد که مهمترین پارامتر در تعیین خواص پوشش، فاصله پاشش و در نتیجه آن درصد تخلخل و درصد فازهای آمورف- نانو کریستالی حاصل از تجزیه WC می باشد. در بین دو عامل درصد تخلخل (عامل کاهش خواص خوردگی) و فازهای آمورف- نانوکریستالی (عامل بهبود خاص خوردگی) به نظر می رسد مورد دوم عامل غالب باشد. بگونه ای که در نمونه E۱ با درصد تخلخل و فازهای آمورف- نانوکریستالی لالاتر نسبت به سایر نمونه ها (بیشترین دمای پوشش دهی) بیشترین مقاومت به خوردگی حاصل شد.

خوردگی، پودر WC-Co، تجزیه، دمای ذره، HVOF