زیبا مصدق مهرجردی - دانشجوی دکترای تخصصی ادبیات فارسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

شاهنامه فردوسی بازتاب باورها، ارزش ها و آلام درونی مردمان این مرز و بوم از اسطوره تا حماسه و تاریخ است که طی قرن ها برای بیان وجوه عظمت و نبوغ آنان به صورت الگوهای باورمند شکل گرفته است. این مقاله همراه با آوردن پیشینه ی واژه «دیو» و گذر آن از اسطوره تا حماسه و تاریخ به کاربردهای متفاوت آن در شاهنامه فردوسی اشاره می گردد و چند تن از چهره های پلید که نماد دیوهای اهریمنی هستند معرفی می شود.

شاهنامه ی فردوسی، متون پهلوی و اوستایی، دیو، خوی های اهریمنی