محمد فرجامی - کارشناس ارشد باستان شناسی، سازمان میراث فرهنگی خراسان جنوبی
علی اصغر محمودی نسب - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد باستان شناسی - دانشگاه تربیت مدرس

شهرستان سربیشه حلقه ارتباطی میان دو منطقه خراسان و سیستان مهم جغرافیایی و ناحیه فرهنگی به حساب می آید، به دلیل همین ارتباطات فرهنگی در دورههای مختلف تاریخی نیز اثرات خود را بر منطقه سربیشه گذاشته ولی به دلیل ضعف الگوهای زیست محیطی و محدودیتهای اقلیمی در این منطقه، خصوصا کمبود منابع آبی و همچنین خاک مناسب که دو شاخصه کشاورزی می باشد؛ در این منطقه باعث عدم وجود سایتها و سکونتگاههای پرجمعیت و وسیع در این منطقه بوده است. محوطه کهنک سربیشه به عنوان یکی از سایت های ارزشمند این شهرستان به عنوان محلی برای فعالیتهای آموزشی گروه باستانشناسی دانشگاه بیرجند در نظر گرفته شده و با توجه به داده های سطحی و کاوش های صورت گرفته متعلق به یک دوره زمانی از قرون سوم و چهارم هجری تا دوره تیموری تعلق دارد که استقرار در آن از شرق به غرب محوطه صورت پذیرفته است. بیشترین داده های به دست آمده از این محوطه را داده های سفالی، آجر و سازه های معماری مربوط به قرون میانه اسلامی در بر می گیرند. . این پژوهش خلاصه فصل دوم کاوش باستانشناسی این محوطه می باشد و بر اساس روش توصیفی و تحلیلی، به معرفی و توصیف دادههای به دست آمده از این فصل از کاوشها می پردازد و مواد و یافته های آن بخشی از طریق مطالعه منابع کتابخانه ای و بخش دیگر به صورت میدانی انجام شده است.

کاوش باستانشناسی، سلجوقی ، ایلخانی، سربیشه، کهنک