سیده هانیه حسینی لرگانی - دانشگاه مارلیک

منطقه ی کجور بین دو درهی هراز و چالوس (بین علم کوه و دماوند) ، در غرب استان مازندران واقع شده است. طرح بررسی باستان شناختی آثار دشت میانکوهی کجور در قالب یک فصل کاری به سرپرستی سیده هانیه حسینی لرگانی تنظیم و با هدف شناسایی و مکاننگاری آثار فرهنگی محدودهی دشت در تابستان 1392 به انجام رسید و در نهایت منجر به مطالعه ی 7 روستا و شناسایی 46 محوطه باستانی و انبوهی از آثار شامل محوطه، گورستان، معماری سنگچین، آسیاب سنگی، سرباره، ابزار سنگی، سفال و دست ساخته های شیشه ای شد که در این تحقیق مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته اند. بر اساس داده های سفالی، طیف زمانی محوطه های شناسایی شده از دوره ی پیش از تاریخ (مس و سنگ میانی و جدید، مفرغ قدیم، آهن)، تا دوران اسلامی (قاجار) را شامل می شود که بیشترین تعداد استقرارگاه ها مربوط به دوره ی تاریخی (اشکانی) است. با توجه به حجم انبوه مکان ها، محوطه ها و آثار فرهنگی ادوار مختلف در این منطقه می توان گفت شرایط مساعدی جهت استقرار جوامع انسانی در این منطقه حاکم بوده است. مقاله ی حاضر کوششی است در تحلیل نتایج حاصل از این تحقیقات و بررسی تحولات این دوران که با توجه به زمینه ی جغرافیایی و ارتباط آن با مناطق همجوار صورت گرفته است.

مازندران، کجور، پیش از تاریخ، مفرغ