تأویل اشراقی سهروردی از آیات پیرامون حقیقت نفس

در میان فلاسفه مسلمان سهروردی نخستین فیلسوف مسلمان است که با تسلط بینظیر به آیات نورانی قرآن بسیاری از مباحث حکمی و فلسفی را با استناد به آیات قرآنی طرح نموده است و همچنین، بهتأویل آیات بر اساس مبانی حکمی و فلسفی میپردازد. نظریه تأویل سهروردی مبتنی بر نظریه شهود و جایگاه حکیم متأله در معرفتشناسی و عالم مثال در جهانشناسی اشراقی است و زبان رمز حاکی از آن هست. هدف این پژوهش ارائه تأویلات اشراقی سهروردی از آیات مربوط به حقیقت نفس است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که از نظر سهروردی تأویل راه و روش رسیدن به باطن امور بوده و ذومراتب )تشکیکی( است و این امر به پذیرش تأویل به رأی در نزد سهروردی منتهی میگردد. بر این اساس با پذیرش تأویل به رأی، هر طالب معرفتی قادر است به میزان درجه شهودی و معرفتی خود به مرتبهای ازحقیقت دست یابد؛ لذا به تعداد نفوس بشری درک و دریافت از حقیقت واحد تکثر مییابد و این امر با وحدت حقیقت نیز سازگار است. این نحوه تأویل اشراقی آیات از ابداعات سهروردی محسوب می شود.

Keywords:

سهروردی , تأویل , آیات قرآن , نفس