عشق درآینه ی دومتن حماسی شاهنامه فردوسی و بهمن نامه

درتاریخ ادب پارسی قرن چهارم و پنجم هجری به دوران شکوفایی و اوج پیمایش حماسه های ملی مشهور است شعرحماسی همواره بیانگر شرایط سیاسی و اجتماعی جوامع بوده است و به واسطه نبردها و مبارزات قهرمانی و اخلاق حاکم برزندگی پهلوانان یک سرزمین شیوه زندگی و سلوک رفتاری جوامع اشکار میگردد اما دراین میان شعرغنایی پیش ازشعر حماسی وجود داشته است این نکته درمیان اثار ادبی ملت های دیگر بارز است بنابراین اثار حماسی همواره دربردارنده ی افکار و اشعار غنایی نیز بوده اند درماندگارترین اثرحماسی جهان شاهنامه نیز درداستانهای زال و رودابه تهمینه و رستم سودابه و سیاوش و بیژن و منیژه ناب ترین کلام و دل انگیزترین تصاویرعاشقانه را درمی یابیم که همواره داستان ازرابطه ای عاشقانه اغاز میشود و عشق منشا پیدایش حماسه ای شورانگیزی میگردد درهمین دوران حماسه سرایانه دیگری به پیروی ازاستادطوس داستانهای اران باستان را به رشته نظم کشیدند یکی ازاین حماسه ها که دراواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم سروده شده است و ازنظر موضوع و زبان اهمیتی خاص دارد بهمن نامه یا اخبار بهمن است این مقاله به بررسی عشق و مقایسه داستانهای عاشقانه ی شاهنامه فردوسی و بهمن نامه ی ایرانشاه بن ابی الخیر می پردازد و دراین میان به ویژگیهای عشق و عاشق و معشوق دراین اثار اشاره خواهد شد

Keywords:

شاهنامه , بهمن نامه , عشق , حماسه