سنجش نگرش جامعه میزبان به گسترش آسیب های اجتماعی ناشی از توسعه گردشگری در شهر همدان

موضوع مقاله حاضر، سنجش نگرش جامعه میزبان در مورد گسترش آسیب های اجتماعی ناشی از توسعهگردشگری در شهرستان همدان است. روش پژوهش در این تحقیق، پیمایشی و از نوع توصفیی- تحلیلیبوده و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه محقق ساخته در قالب طیف لیکرت استفاده شدهاست. بدین منظور کل جامعه آماری به دو گروه متفاوت شامل ساکنان محلی، و کسبه ای که به فعالیت هایگردشگری وابسته اند، تقسیم شد. چارچوب نظری استفاده شده در این مقاله، نظریه کنترل اجتماعی تراویسهیرشی است. همچنین در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده با ترکیبی از افراد زن ومرد در طیف سنی 18 سال و بالاتر استفاده شده و بر این اساس نمونه آماری موردمطالعه بر اساس فرمولکوکران 400 نیر برآورد گردیده است. برای سنجش پایایی ابزار پژوهش نیز از آلفای کرونباخ استفاده شدهاست که میزان ضریب آن (83 /.) است. اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسش نامه بعد از کدگذاری با استفاده از نرم افزار آماریمی دهد که گردشگری در شهر همدان تا حدودی توسعه یافته است. همچنین نتایج تحقیق نشان دهنده ایننکته است که بین توسعه گردشگری و نگرش پاسخگویان به افزایش آسیب های اجتماعی رابطه معنی داریوجود دارد. سطح معنی داری به دست آمده برابر با (Sig=0/000) و با 95 درصد اطمینان می توان بیان داشت که این رابطه معنی دار است. شدت رابطه بین دو متغیر برابر با 0/20 است. نتایج نشان می دهد که شهروندان همدانی در خصوص تأثیرات منفی و رتبه بندی آسیب های اجتماعی گسترش یافته، توزیع اقلام ضدفرهنگی را با میانگین (3/33 از 5 بالاترین و رواج قماربازی را با میانگین (2/04 از 5) پایین ترین آسیب اجتماعی تلقی کرده اند.

Keywords:

توسعه گردشگری , آسیب های اجتماعی , آسیب شناسی اجتماعی , شهرستان همدان