مریم عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، ژنتیک، گروه زیست شناسی جانوری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
اسماعیل بابائی - استادیار، ژنتیک، گروه زیست شناسی جانوری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران- نویسنده مسئول
محمدعلی حسین پور فیضی - استاد، رادیوبیولوژی، گروه زیست شناسی جانوری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مقدمه: کورکومین با نام علمی diferuloylmethane، جزء اصلی گیاه زردچوبه (Curcuma longa) می باشد که دارای خواص ضد سرطانی از طریق مهار تکثیر سلولی و فعال سازی آپوپتوز است. با این حال، جذب ضعیف و پایداری پایین آن در بدن استفاده دارویی آن را محدود کرده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی توان آپوپتوزی نانوکورکومین دندروزومی نسبت به کورکومین آزاد می باشد. مواد و روش ها: رده سلول سرطانی معده (AGS) با غلظت های 10، 20 و 30 میکرومولار از نانو کورکومین دندروزومی در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تیمار شد. سپس بیان کمی ژن های Bax, Bc12 و B2m به عنوان کنترل داخلی توسط تکنیک Real time PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نانوکورکومین دندروزومی در یک روش وابسته به زمان و دوز، باعث کاهش نسبی بیان ژن آنتی آپوپتوتیک Bc12 و افزایش معنی دار بیان ژن پرواپوپتوتیک BAX گردید. به طوری که نسبت بیانی BAX/Bc12 در غلظت 30 میکرومولار و زمان 48 ساعت در مقایسه با کورکومین آزاد، به طرز معنی داری افزایش نشان داد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که مرگ سلول های سرطانی تیمار شده با نانو کورکومین دندروزومی ناشی از افزایش نسبت بیانی BAX/Bc12 و در نتیجه آپوپتوز می باشد که در کنار نتایج مطالعات قبلی این گروه، پتانسیل داروئی این ترکیب جدید نانویی کورکومین را بیش از پیش تقویت می کند.

سرطان، آپوپتوز، نانو کورکومین دندروزومی، Real Time PCR