ارتباط تحمل آشفتگی و شفقت به خود با علائم شخصیت مرزی در بیماران مبتلا به شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیک بیمارستان انتظامی

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 601

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TEB-4-3_006

تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1395

Abstract:

مقدمه: بررسی و فهم عوامل روان شناسی مرتبط با علائم شخصیت مرزی می تواند گام مهمی در جهت شناسایی علل آن باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تحمل آشفتگی و شفقت به خود در پیش بینی علائم شخصیت مرزی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و پیش بینی بود. کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در نیمه اول سال 1393 به بخش روان پزشکی بیمارستان امام سجاد (ع) تهران مراجعه کرده بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از بین جامعه آماری فوق، تعداد 94 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و بعد از مصاحبه بالینی به پرسش نامه های مقیاس شخصیت مرزی، تحمل آشفتگی و شفقت به خود پاسخ دادند. داده اهی به دست آمده نیز با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با کاربرد نسخه 18 نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد شخصیت مرزی با نمره کلی تحمل آشفتگی (P<0/001, r=-0/40)، مؤلفه های تنظیم (P<0/001, r=-0/41) ارزیابی (P<0/001, r=-33/0)، و نمره کلی شفقت به خود (P<0/001, r=-0/56)، مؤلفه های مهربانی با خود (P<0/001, r=-0/42)، وجه مشترک انسانی (P<0/001, r=-0/38)، ذهن آگاهی (P<0/001, r=-0/35) رابطه منفی ولی با خودداوری (P<0/001, r=0/48) و انزوا (P<0/001, r=0/41) رابطه مثبت دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 20 درصد از کل واریانس شخصیت مرزی به وسیله تحمل آشفتگی (P<0/001, F=5/44) و 40 درصد آن به وسیله شفقت به خود (P<0/001, F=0/40) پیش بینی می شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که عدم تحمل آشفتگی و شفقت به خود پایین می تواند در علائم شخصیت مرزی افراد مبتلا اختلال به شخصیت مرزی نقش داشته باشد.

Authors

رضا محمدی

دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

سجاد خانجانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران- نویسنده مسئول

مسلم رجبی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران