عبداله بهمن پوری - استادیار الهیات گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یاسوج
صدیقه آل کثیر - کارشناسی ارشد الهیات گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی

از اواخر قرن ۱۹ م گروهی تحت عنوان فمینیسم» به احکام فقهی اسلام درباره زن اعتراضس کردهاند؛ از آنجایی که این احکام را نتیجه غلبه نگاه و تفسیر مردانه دانسته اند، به ارائه تفسیر جدیدی از قرآن و سنت و استنباط احکام اقدام کردند. حجاب از مهمترین احکامی بوده که مورد توجه فمینیست ها قرار گرفته است؛ آنها به زعم خود با نگرشی عرفی، قرائتی نو بر مبنای رعایت حقوق زن در این باره ارایه کردند در حالی که آنچه از مطالعه و بررسی دیدگاه های آنها به دست می آید، حاکی از آن است که بدون داشتن تخصص کافی فقهی و حقوقی و با نگاهی سطحی و دور از هرگونه پشتوانه علمی به این حکم نگریسته اند. تفسیر به رای، محدودیت منابع مورد استفاده و عدم توجه به اصول پژوهشی در منابع فقهی از جمله مسائلی میباشند که نظرات آنها را درباره حجاب قابل تامل و نقد قرار داده است. در مقاله پیشرو تلاش شده نظرات سه تن از فمینیست ها (قاسم امین، فاطمه مرنیسی و آمنه و دود) با تکیه بر ادله عقلی و نقلی مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

حجاب،فمینیسم، حقوق زن، تفسیر به رای، آیه حجاب