حمیدرضا عزیزی - استادیار انگل شناسی گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد
غلامعلی کجوری - دانشیار گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد
حسین نورانی - استادیار پاتولوژی گروه پاتوبیول وژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد
سیما همایی - دانش آموخته دامپزشکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد

در طی مدت اردیبهشت تا شهریور ماه 1385 ،با مراجعه تدریجی به کشتارگاه شهرکرد تعداد 60 شیردان از گوسفندانی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند و مشخصات آن ها (جنس و سن) ثبت گردیده بود به آزمایشگاه منتقل و تمامی نماتود های موجود در شیردان آن ها جمع آوری، شمارش و بر اساس مشخصات مورفولوژیک تعیین جنس و گونه گردید. جهت مطالعه هیستوپاتولوژی، نمونه های بافتی از شیردان هایی که آلوده به استرتاژیا بودند و یا ضایعات ماکروسکوپی داشتند، گرفته شد. تعداد 42 شیردان (70 (%آلوده به نماتودهای معده ای-روده ای بودند. تعداد 32 شیردان (33/53 (%آلوده به استرتاژیا با تعداد حداقل و حداکثر (1300-67 (و میانگین 127 استرتاژیا بودند. 18 شیردان (30 (%به صورت توام به دو گونه circumcincta.O و trifurcata Ostertagia آلوده بودند با حداقل و حداکثر (1300-85 (و میانگین 130 استرتاژیا بود. تعداد 8 شیردان(3/13 (%تنها با گونه trifurcata. O با حداقل و حداکثر (230-67 (و میانگین 82 نماتود آلوده بودند. تعداد 6 شیردان (10 (%نیز فقط با گونه circumcincta.O آلودگی داشت با حداقل و حداکثر نماتود جدا شده(640-80 (و میانگین 110 استرتاژیا بود.از لحاظ آماری ارتباط معنا داری بین سن و آلودگی با استرتاژیا وجود داشت و بیشترین میزان آلودگی در گروه سنی 12-6 ماه دیده شد که با افزایش سن از میزان آلودگی کاسته شد (%05/0 <0005/0=value P .(مطالعه هیستوپاتولوژیکی شیردان های آلوده به استرتاژیا، بیانگر اتساع غدد شیردان به علت نفوذ لارو انگل، کاهش سلول های پریتال، هیپرپلازی سلول های موکوسی و نفوذ سلول های التهابی نوتروفیل و ائوزینوفیل به لایه ی پارین شیردان بود.

گوسفند، استرتاژیا، استرتاژیوزیس، گونه، ضایعات پاتولوژیک، شهرکرد