ارزش روش های مختلف تشخیص هیداتیدوزیس در نشخوارکنندگان بزرگ

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 398

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_VTJ-23-2_010

تاریخ نمایه سازی: 9 بهمن 1395

Abstract:

بیماری هیداتیدوز ناشی از رشد متاسستود granulosus Echinococcus در اندام های مختلف بدن میزبان های واسط است که انتشار جهانی دارد. ایران در گروه مناطق هیپراندمیک هیداتیدوزیس می با شد. براین اساس ارزیابی واکنش آنتی ژنی در مجاورت با آنتی سرم تهیه شده از گاو )256راس( و گاومیش )132راس( در مقایسه با یافته های کشتارگاهی و مولکولی انجام شد. آنتی ژن محلول از تغلیظ مایع کیست هیداتید و سونیکه کردن پروتواسکولکس ها تهیه شد. سرم ضدمایع کیست و پروتواسکولکس از ایمن سازی خرگوش تهیه گردید. استخراج DNA از پرتواسکولکس انجام شد و قطعه bp688 از ژن nda1 تکثیر گردید. در مشاهدات کشتارگاهی، 4/18درصد گاوها و 3/8درصد گاومیش ها آلوده به کیست هیداتید در کبد و ریه بودند. در صورتی که موارد مثبت آلودگی در روش مولکولی برای گاو 1/26درصد و برای گاومیش 3/14درصد بود. در روش دات الیزا موارد مثبت آلودگی برای گاو 7/22درصد و گاومیش 8/11درصد بود. در مقایسه با یافته های کشتارگاهی، حساسیت و ویژگی آزمون دات الیزا برای نمونه سرم های گاوی، به ترتیب، 01/81درصد و 95درصد بود. در حالی که حساسیت و ویژگی آزمون برای نمونه سرم های گاومیش 12/77درصد و 32/96درصد تعیین گردید. در گاومیش، ارزش تشخیصی روش مولکولی با حساسیت 2/91درصد و ویژگی 99درصد بود. در حالیکه حساسیت و ویژگی تشخیص مولکولی کیست هیداتید گاو به ترتیب 4/97درصد و 4/99 درصد بود. مقایسه یافته های آزمون سرمی به روش دات الایزا با روش تشخیص مولکولی نشان داد که حساسیت و ویژگی آزمون دات الیزا کمتر می باشد ولی اختالف آماری معنی داری وجود نداشت )05/0>P .)با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه، تکنیک دات الیزا می تواند به عنوان یک روش غربالگری کیست هیداتید برای نمونه های سرمی گاو و گاومیش توصیه گردد.

Authors

محمد یخچالی

دانشیار بخش انگل شناسی، گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه

احمد مرشدی

دانشیار بخش ایمنی شناسی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه