جواد اشرفی هلان - دانشیارگروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز
فریدون رضازاده - استادیارگروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تبریز
فریدون نورمحمدزاده - دانشیارگروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

تورم دوازدهه و ژوژنوم قدامی )DPJ )و به عبارتی تورم روده قدامی، سندرم بالینی است که با ادم و التهاب دوازدهه و ژوژنوم قدامی، ترشح مقادیر فراوان مایعات و الکترولیت ها به درون روده باریک و بازگشت حجم باالیی از محتویات آن به معده شناخته می شود. در بهمن ماه 1381 ،یک راس سیلمی 15 ساله از نژاد آنگلوعرب که از آن برای پرش و نسل کشی در یکی از اسبداری های اطراف تهران بهره گرفته می شد به دل درد حاد مبتال گردید بدون آنکه سابقه ای از مسافرت، تغییر ناگهانی جیره و نظایر آن داشته باشد. حیوان مبتال با استفاده از مایعات ایزوتونیک، فلونکسین مگلومین، رامپون، روغن های معدنی و پنی سیلین درمان شد اما به درمان پاسخ نداده و به دلیل وضعیت بدنی نامساعد، سن باال، هزینه زیاد و پیش بینی ضعیف جراحی یوتانایز گردید. در کالبدگشایی، ابتدای روده باریک به شدت متسع و از یک مایع خون آلود بدبو انباشته شده بود. دیواره این قسمت از دستگاه گوارش ادم دار و ضخیم، سطح مخاط آن به رنگ قرمز تیره و سطح سروزی آن دارای خونریزی های پتشی و اکیموز فراوان بود. ضایعات ماکروسکوپیک محدود به معده، دوازدهه و ژژنوم قدامی بود. سایر بافت های بدن پرخون و ادماتوز بودند. از کشت هوازی و بی هوازی محتویات روده و مغز استخوان متاتارس، perfringens Clostridium به طورخالص جدا گردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک روده، پرخونی شدید، نفوذ سلول های نوتروفیل و ادم غنی از رشته های فیبرین در زیر مخاط، نکروز و کنده شدن سلول های پوششی درسطح مخاط و خونریزی های گسترده در الیه های عضالنی و سروز جلب توجه می کرد. این بیماری، با توجه به نشانه های بالینی، نتایج باکتریولوژیک و بویژه یافته های کالبدگشایی و هیستوپاتولوژیک، به عنوان تورم فیبرینونکروتیک دئودنوم و ژوژنوم قدامی )DPJ (Jejunitis Proximal/Duodenitis تشخیص داده شد.

تورم دئودنوم و ژوژنوم قدامی، perfringens Clostridium ،اسب