مقایسه دو روش تزریق داخل پوستی و داخل وریدی تولید همولیزین ضد گوسفندی در خرگوش آزمایشگاهی

دستورالعمل های زیادی جهت تولید همولیزین وجود دارد ولی برای تولید آزمایشگاهی همولیزین با تیتر های بالاتر استاندارد کردن روش ها، ضروری می باشد. در این تحقیق، برای اولین بار در کشور، همولیزین بوسیله تزریق خون کامل گوسفند به طریق داخل پوستی در خرگوش آزمایشگاهی تولید و با روش متداول که تزریق داخل وریدی گلبول های قرمز شسته شده گوسفند به میزان 2 %می باشد مقایسه گردید. همولیزین های تهیه شده بوسیله روش کلمر مورد تیتراسیون قرار گرفتند. تیتر بدست آمده در روش تزریق داخل پوستی، حداقل 9600 : 1 بود، در حالیکه در روش تزریق داخل وریدی میزان 1200 : 1 تعیین گردید. نتایج حاصل در3 تکرار بعمل آمده در مورد دو روش ذکر شده عی ًنا مانند قبل بود. جهت بررسی زمان پایداری، فرآورده های تولید شده را بصورت لیوفیلیزه در آورده و در درجه حرارت 20 -قرار داده شدند و به فواصل هر شش ماه یک بار و بمدت 2 سال مجدداً مورد تیتراسیون قرار گرفتند. جهت بررسی فعالیت آزمایشگاهی نیز، از آنها در تست های سرولوژیک استفاده گردید. در این بررسی، همولیزین تهیه شده در روش تزریق داخل پوستی خون کامل گوسفند در تمام موارد و حتی بعد از 2 سال از تاریخ تولید، هیچگونه کاهش تیتر نداشته و در تست های سرولوژیک نتایج بسیار مطلوب داشت ولی محصول تهیه شده در روش تزریق داخل وریدی کاهش شدید تیتر نشان داده و در تست های سرولوژیک نتایج قابل قبولی از آن بدست نیامد. با توجه به نتایج بدست آمده، تزریق خون کامل، به روش داخل پوستی و بر طبق دستورالعمل ارائه شده در این تحقیق می تواند جایگزینی مناسب برای روش متداول تزریق داخل وریدی به منظور تولید همولیزین ضد گوسفندی خرگوشی با تیتر و زمان پایداری و نحوه اثر بسیار بالاتر باشد.

Keywords:

همولیزین , خرگوش , روشهای تولید