تولید اینبردلاین برای اصلاح توده های بومی پیاز

پیاز خوراکی (Allium cepa L.) یکی از سبزیجات مهم مورد کشت در کشور بوده و با توجه به تنوع ژنتیکی آن در ایران و جلو گیری از فرسایش ژنتیکی توده های موجود ، و به دلیل عدم رعایت فاصله ایزولاسیون در طی سالیان متمادی اختلاط ژنتیکی در توده های بومی صورت گرفته است ، جهت حفظ صفات مطلوب توده های محلی دستیابی به اینبرد لاین های پیاز از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در تولید بذر هیبرید نیز می توان از آن استفاده نمود. در این راستا درطی سالهای 80-1376 بمنظور اصلاح توده های بومی پیاز و رسیدن به ارقام جدید با صفات کمی وکیفی مطلوب و ایجاد یکنواختی در صفات ، تعداد 16 توده محلی پیاز روز بلند و متوسط دریک طرح لاتیس ساده در دو تکرار در سه منطقه کرج، اصفهان و تبریز مورد ارزیابی قرار گرفتند. پیازهای مادری منتخب جهت تهیه بذر S1 درسال بعد کشت ودر زمان گلدهی جهت جلو گیری از دگر گشنی چترهای گل هر بوته قبل از باز شدن ، بطورکامل توسط پاکت پوشانده و با تکان دادن روزانه پاکت ، وادار به خود گشنی گردید. سپس بذور هر بوته جداگانه بوجاری و در سال بعد جهت تهیه پیازهای S1 کشت شده وبهترین پیازهای مادری از خطوط برتر انتخاب و انبار گردید و پروژنی های نامطلوب حذف شد. پیازهای S1 منتخب در سال بعد سلف گردیدند تا بذر S2 حاصل شود. بذور S2 حاصل جهت تولید پیاز S2 کشت شدند و پس از بررسیهای لازم نهایتاً از 11 توده پیاز تعداد 36 اینبردلاین برتر در کرج و از 6 توده تعداد 17 اینبردلاین برتر در اصفهان در مرحله S2 انتخاب شد.

Keywords:

پیاز , اصلاح , اینبردلاین , توده های بومی