نقش تعدیل کنندگی جو سازمانی ورزش در ارتباط بین محیط زمینه ای اجتماعی و متغیرهای روانشناختی

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، آزمون نقش تعدیلکنندگی جو سازمانی ورزش (ورزشهای رزمی به عنوان جو سازمانی با کنترل بالا، ورزشهای غیررزمی به عنوان جو سازمانی با کنترل پایین) در ارتباط بین محیط زمینه ای اجتماعی و متغیرهای روانشناختی بود. روش شناسی: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 288 نوجوان ورزشکار (152 ورزشکار رزمی، 136ورزشکار غیررزمی) به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند و پرسشنامهها را تکمیل کردند. نتایج: نتایج نشان داد محیط حامی-خودمختاری به طور مثبت پیشبینکننده انگیزش خودمختار بوده و انگیزش خودمختار نیز پیشبینکننده مثبت میل به ادامه ورزش میباشد. محیط کنترلکننده به طور مثبت انگیزش کنترلشده را پیشبینی میکند. با این وجود، ارتباطی بین انگیزش کنترلشده و میل به ادامه ورزش وجود نداشت. ادراک از محیط حامیخودمختاری به واسطه انگیزش خودمختار، پیشبینکننده مثبت و غیرمستقیم میل به ادامه ورزش میباشد. نقش تعدیلکنندگی جو سازمانی ورزش در این مدل معنادار نبود. نتیجهگیری: در کل، یافتهها بیانگرآناستکه بدون در نظر گرفتن جو سازمانی ورزش، محیط حامی-خودمختاری میتواند از طریق افزایش انگیزش خودمختار، در میل به ادامه ورزش نوجوانان مؤثر باشد.

Keywords:

محیط حامی-خودمختاری , محیط کنترلکننده , انگیزش , ورزش رزمی , نظریه خودمختاری