ابوطالب پاسبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزش دانشگاه سمنان
محسن ابراهیمی - عضوهیئت علمی دانشگاه سمنان
رضا جمشیدی - عضوهیئت علمی دانشگاه سمنان

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف mg 500 کورکومین و انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی با وزنه آزاد بر شاخصهای آسیب عضلانی ( AST, ALT, LDH و CK (در مردان جوان ورزشکار بود. روششناسی: به این منظور 20 نفر از دانشجویان پسر رشتهی تربیت بدنی (سن 43/1-50/21سال، قد 67/6±30/176)cm ،(وزن001/6±4/69) kg (و شاخص توده بدن 20/2±4/22) m2/kg ((داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها به صورت تصادفی در دو گروه دارونما (10=n (و کورکومین (10=n (تقسیم شدند. یک ساعت قبل از انجام فعالیت مقاومتی، آزمودنیها به صورت دوسوکور مکمل کورکومین (500 میلی گرم) و دارونما (آرد) را مصرف کردند. فعالیت مقاومتی شامل یک مرحله تمرین دایرهای در پنجایستگاه و هر ایستگاه شامل 3 نوبت بود که هر نوبت با 75 درصد یک تکرار بیشینه (1RM (در هشت تا 10 تکرار انجام شد. نمونههای خونی در 4 مرحله برای تعیین شاخصهای آسیب عضلانی جمعآوری شد. برای مقایسه تغییرات دادهها از تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد سطوح سرمی AST, ALT, LDH و CK بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی در هر دو گروه کورکومین و دارونما نسبت به قبل از آن به صورت معناداری افزایش پیدا کرد. اما این تغییرات در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل .(S0/05) نبود معنادارنتیجهگیری: بر اساس یافتههای تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که احتمالا0 مکمل سازی کورکومین نمیتواند آسیب عضلانی را مهار کرده و از افزایش AST, ALT, LDH و CK متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی جلوگیری نماید.

شاخصهای آسیب عضله، کورکومین، فعالیت مقاومتی،