بررسی نقش دولت در حاشیه نشینی و رشد و توسعه نامتوازن شهرها (نمونه موردی محله میر اشرف شهر اردبیل)

در ایران رشد مهاجرت بسیار بالا بوده است و الگوی توسعه شهری در ایران الگوی تسلط تک شهری و نیز تمرکز گرایانه بوده است. در سه چهار دهه اخیر ایران چندین بوم مختلف را پشت سرگذاشته از آن جمله بوم نفت، بوم شهرنشینی و بوم زایشهای بسیار (جمعیت). در چنین شرایطی شهرنشینی با پیامدهای بسیاری همراه خواهد بود، از جمله توزیع بی عدالتی، گسترش آسیبهای اجتماعی و ... . سیاست های چند ساله ی اخیر دولت در مهاجرت به اردبیل نیز بی تاثیر نبوده است. بعد از تبدیل شدن اردبیل به استان از سال 1372 به مرکزیت شهر اردبیل و توجه به شهر اردبیل، ازجنبه های زیرساختی، خدماتی، اقتصادی، عمرانی و عدم توجه به مناطق روستایی، باعث مهاجرت از روستاها و شهرستان های اطراف جهت کار و دسترسی به خدمات شده است، این مهاجرت بی رویه و سیاست های نادرست مسئولان با عث گسترش حاشیه نشینی و شهرک سازی شده که تغییر کاربری زمینهای زارعی را به دنبال داشته است. مهم ترین اهداف پژوهشی مقاله عبارتنداز: 1- شناسایی علل مهاجرت و رشد و توسعه نامتوازن و شتابان شهری 2- ارزیابی نقش دولت در رشد مهاجرت. فرضیه ی پژوهش عبارت بود از : تمرکز سازمانهای اداری و خدماتی در شهر اردبیل، نوعی فرصت و جذابیت را به وجود آورده است که مهاجرت به این شهر را تشدید نموده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مقایسه ای که به صورت استنتاج از منابع و اطلاعات است، استفاده می شود. روش گردآوری اطلاعات در این کار تحقیقی عبارتند از: 1- مطالعات اسنادی 2- برداشتهای میدانی 3- تجزیه و تحلیل با نرم افزار 4- استفاده از پرسشنامه و مصاحبه. برای برآورد حجم نمونه جهت توزیع پرسشنامه از روش کوکران استفاده شد که از بین 1896 خانوار براساس این روش 90 خانوار به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید و پرسشنامه مورد نظر بطور تصادفی در خانوارهای محله توزیع گردید.

Keywords:

مهاجرت , سیاست دولت , شهرگرایی , فقر , شهر اردبیل