ارتقاء سرزندگی و حس تعلق به مکان در فضاهای شهری مطالعه موردی : منطقه 5 شهر اصفهان

امروزه ضرورت شناخت مولفه های تاثیر گذار بر کیفیت فضاهای شهری به منظور پاسخگویی به نیاز های شهروندان درراستای ارتقای حضور و سطح تعاملات اجتماعی آنها،بیش از پیش مهم جلوه می نماید. آشنا پنداری شهروند با محلسکونتش در فرآیندی از تجربه و آموزش ایجاد شده و تفاوت حس مکانی در اشخاص در شهرها و بافت های مختلف نتیجه تفاوت تجربیات حاصل از فعالیت ها و فضاها است. هدف این مقاله پرداختن به بررسی رابطه ی بین حس تعلق به مکان وفرهنگ بر کیفیت ادراک، تصویر ذهنی و سرزندگی شهروندان است تا از این گذر، بتوان مدیران، برنامه ریزان، طراحان وسیاست گزاران شهری را در جهت بهبود ارتباط شهروندان با محیط سکونتی آن ها و نیز افزایش سرزندگی محیط های شهری از طریق مشارکت دادن کاربران فضا در جهت تدوین چشم اندازهای توسعه های آتی یاری نمود و همچنین در انتهاراهکارهایی جهت ارتقاء سرزندگی و حس تعلق به مکان ارائه شده است که در این حین از نمونه موردی های داخلی و خارجی موفق در این زمینه بهره جسته ایم. مقاله حاضر با روش تحلیلی اسنادی انجام شده است و نتایج تحقیق بیانگر آن - است که حوزه های فعالیت و معنا از نظر کابران واجد اهمیت بیشتری از عناصر کالبدی بوده و همین امر، اهمیت برنامه ریزیدر جهت ارتقای فعالیت های تفریحی و اجتماعی را دوچندان می کند. در واقع، برنامه ریزی برای بهبود عامل کالبدی نیز بایستی در جهت افزایش امکان شکل گیری فعالیت های متنوع و نیز بهبود تصویر و سیمای محیط در ذهن کاربران فضا باشد تا موجب ارتقای میراث هویت و خاطرات جمعی و تجمع میراث ناشی از زندگی هر روزه شهروندان در محیط های شهری گردد.

Keywords:

حس تعلق به مکان , سرزندگی , خاطرات شهری , تعاملات اجتماعی , فضای شهری , اصفهان