کیفیت حضور انسانی در میادین شهری و علل تنزل جایگاه آن در شهرهای امروزی(نمونه موردی:میدان آزادی کرمانشاه)

اهمیت مسائل محیط شهری هیچ گاه به اندازه امروز، نگران کننده نبوده است.در تحولات و گرایش های نوین شهرسازی،نشانه هایی از توجه طراحان و شهرسازان به فضاهای شهری و احیای میدان های شهری دیده می شود،اغلب شهرهای امروزی علی رغم وجود فضاهای مردمی و سنتی قدیمی فاقد عناصری چون میدان شهری هستند. این میدان های پر ارزش طی دهه های گذشته دراثر بی توجهی،رونق و سرزندگی خود را از دست داده اند.شهر و فضاهای مختلف آن ظرفی برای فعالیتها و رفتارهای ساکنین آن می باشند،چندو چون این فضاها وابستگی شدیدی به نحوه فعالیت و الگوهای رفتاری استفاده کنندگان دارد، میزان سازگاری فضاها بانیازها، نحوه فعالیت و رفتارهای جاری در آن معیار مهمی برای سنجش میزان سلامت،توانایی و هماهنگی یک جامعه میباشد،به بیان دیگر جامعه ایی که نتواند بستر مناسبی را برای ارضای نیازهای اعضای خود فراهم آورد نمیتواند ادعای دارا بودن غنای فرهنگی نماید.در این میان،میادین شهری به عنوان مهم ترین ظرف فضایی زندگی جمعی در فضای باز شهرها،نقش بسزایی در ارتقای کیفیت حضورانسان در فضای شهری را ایفا می کنند.نیازهای شهروندان چه مادی و چه روحی-روانی،بسته به خصوصیات خود در فضایی خصوصی و خلوت یا عمومی و گروهی برآورده می گردند.اما در شهرهای امروزی بدقوارگی،بی نظمی ،ماشینیسم وآشفتگی چنان بر میادین شهرهای ما سایه افکنده که میادین کارکرد اجتماعی خود را از دست داده و صرفاً به فلکه هایی برای ارتباط و گذر ماشین ها تبدیل شده اند. آنچه امروزه در مورد میدان های شهری مطرح است چگونگی فرم، نوع استفاده و پیوند آنها با بافت شهری است؛ در حالی که اکثر میدان های نوساز شهری در ایران فاقد طراحی صحیح برای این ویژگی ها است و تنها از جنبه معماری قابل بررسی است وبیشتر، محوطه ای است که به آن میدان اطلاق می شود و در عمل به اشغال وسایل نقلیه درآمده و به کلی تغییر شکل یافته است.یافتن راهی برای حیات دوباره عرصه های عمومی در شهرهای بزرگ و کوچک بی گمان چالشی بسیار بزرگ است، ولی از سویی این امر نیز به صورت بالقوه ارزنده و خوشایند است و نیاز به تعیین دوباره اولویت هایی دارد که در آنها مکان ها بر بناها و ترافیک تقدم داشته باشند.

Keywords:

فضای شهری , میدان , حضور انسانی , ماشینیسم , فلکه