الزامات معماری در طراحی فضاهای یادگیری ویژه کمتوانان هوشی؛ به منظور کاهش مشکلات روانشناختی این دانشآموزان

ساختمان مدرسه و محیط های آموزشی در واقع، بستر کالبدی رشد فکری سرمایه های انسانی یک کشور بوده و عدم کارایی آن باعث کاهش در بهره وری و کارایی نیروهای انسانی در بخش آموزش و یادگیری به عنوان زیربنایی ترین بخش در توسعه و رشد کشور می شود. حال وقتی صحبت از دانش آموزان کم توان هوشی می شود این اهمیت دوچندان خواهد شد. کودکان کم توان هوشی به لحاظ جسمی ،فکری، عاطفی و رفتاری با سایر انسانها متفاوت هستند، بر همین اساس برای شکوفایی استعدادهای شان نیازمند محیط های ویژه ای می باشند. موضوع طراحی فضاهای آموزشی و مهارت آموزی ویژه کودکان کم توان هوشی در کشور ما کمتر مورد توجه طراحان و معماران این فضاها قرار گرفته و به نتایج زیانبار آن توجهی نشده و طراحی برای آنان در سطح طراحی بر اساس ضوابط و معیارهای مرسوم بدون توجه به ویژگی های خاص این دانش آموزان تنزل یافته است. در تحقیق حاضر انطباق خصوصیات معماری ساختمان های آموزشی با ویژگی های روانشناختی و نیازهای دانش آموزان کم توان هوشی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. نتایج حاصل از این ارزیابی تدوین و در قالب راهکارها و الزامات معماری در طراحی فضاهای یادگیری ویژه این عزیزان در قالب یک جدول ارایه خواهد گردید. امید آنکه تحقیقاتی گسترده تر از پیش در این زمینه صورت پذیرفته و شاهد دگرگونی در طراحی و ساخت اینگونه فضاها را شاهد باشیم.

Keywords:

کمتوانی هوشی , فضاهای آموزشی , الزامات معماری , روانشناسی محیط , روانشناسی رفتار