بررسی کیفی تاثیر نمای ساختمان ها بر سیما و منظر شهری با تاکید بر حفظ ارزش های اسلامی -ایرانی

منظر شهری به دلیل ماهیت عینی خود به نحوی با حواس انسان درگیر و برای انسان قابل درک می باشد. اکثرا نمای ساختمان ها به صورت انفرادی و بر اساس سلیقه های شخصی، جدا از بستر و زمینه ی آن طراحی می گردند. هر چندطراحان با جزئیات نما آشنا می باشند، اما نسبت به ترکیب و چگونگی اثر آن بر سیما و منظر شهری بیگانه اند. اهمیت شهر تا بدان جاست که مادر خوانده می شود. شهر در بر گیرنده مجموع ساختمان ها، کانون بزرگ شهروندان و اثرگذار بر روح وروان انسان است. میدان ساخت و ساز به بازاری برای خودنمایی هر چه بیش تر ذوق و سلیقه ی طراحان و جذب هر چهبیشتر کار تبدیل گردیده و شهر و سیمای آن به دست فراموشی سپرده شده است. این مقاله تلاشی است در جهت تاکید بر لزوم توجه به طراحی نما و جداره ها به شکلی هماهنگ و در جهت حفظ ارزش های اسلامی-ایرانی است. لذا به روشتوصیفی–تحلیلی به بررسی نما و عوامل اثر گذار بر نمای ساختمان ها پرداخته و در نهایت با تکیه بر اصول معماری لزوم هماهنگی و همنوایی نمای ساختمان ها پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که نما رابط درون و بیرون و محیط مصنوع و طبیعی است و سیمای شهر در عین کثرت ساختمان ها می تواند و می بایست وحدت داشته باشد

Keywords:

منظر شهری , سیمای شهر , نما , ادراک منظر شهری , اصول معماری ایرانی