رزیتا حدادان - دانشجو کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد واحد هیدج
نوید تنکابنی - دانشجو دکترای مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

در طراحی ساختمان های مدرن بکارگیری روشی جهت استفاده هرچه بهتر از فضای درونی ساختمان به عنوان اصلی ترین هدف کلیه معماران، طراحان، سازندگان و حتی ساکنین می باشد. از جمله فضاهایی که می توان در ساختمان ها بازیابی کرده و به فضای درونی و مفید ساختمان اضافه کرد، فضای مورد نظر برای تاسیسات گرمایشی نظیر رادیاتور ها و فن کویل ها می باشد. سیستم های گرمایشی، بزرگ ترین مصرف کنندگان انرژی در ساختمان به شمار می روند. مقدار بسیار قابل ملاحظه ای از انرژی به گرمایش اختصاص دارد. با استفاده از تجهیزات مدرن با حذف سیستم های سنتی می توان به افزایش فضا و زیبایی هر چه بیشتر محیط در کنار افزایش راندمان حرارتی و کاهش مصرف انرژی دست یافت. در این مقاله سه سیستم جدید گرمایش از کف، گرمایش از طریق قرنیز و استفاده از رادیاتور های شیشه ای در معماری جدید از دو جنبه مکانیکی و معماری به طور کامل بررسی شده و مزایا و معایب این روش ها با دیگر روش های موجود مقایسه شده است. در دیدگاه مکانیک از نقطه نظر دمای کاری، میزان افزایش هزینه ها و میزان افزایش فضا بررسی شده و در دیدگاه معماری از نظر بهبود در چیدمان وسایل، گسترش نقطه دید و درصد افزایش فضا بررسی انجام گرفته است. در پایان به این نتیجه دست یافته ایم که استفاده از روش گرمایش از کف و گرمایش از قرنیز باعث افزایش فضا تا 2 درصد، کاهش میانگین دمای کارکرد سیکل تا 25 درجه و افزایش عمر سیستم شوفاژ تا 23 درصد می باشد. همچنین با استفاده از طریق رادیاتور های شیشه ای تنوع گسترده ای به انواع طراحان داخلی و معماران جهت انتخاب انواع رنگ و طرح می دهد که کلیه این سه روش به طور کامل از دیدگاه مکانیک و معماری بطور کامل بررسی و مقایسه شده است.

ساختمان های مدرن، تاسیسات گرمایشی، گرمایش از کف، گرمایش از قرنیز، رادیاتور های شیشه ای