فاطمه بذرافشان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
سیروس باور - دکتری معماری و استاد دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات تهران.

خلاقیت موهبتی است که در تمام انسان ها بالقوه موجود است اما ظهور و گسترش آن مستلزم و منوط به شرایط مناسب است.محیط و فضای فیزیکی که انسان در آن حضور می یابد یکی از گزینه های مورد توجه در جهت پرورش و رشد خلاقیت در انسانها می باشد. مدارس یکی از فضاهای اصلی حضور افراد در سنین کودکی و نوجوانی در زندگی اجتماعی افراد می باشد . رشد خلاقیت در سنین کودکی و نوجوانی یکی از مهمترین نکات مورد توجه در طول زندگی انسانها ست زیرا میزان رشد خلاقیت ا فراد جامعه سبب تغییر در کیفیت زندگی فردی و اجتماعی آنها می گردد. با توجه به اینکه هر فضایی بسته به عملکرد و نقش آن در کل مجموعه می بایست دارای ویژگیهایی خاص خود باشد ،یکی از ویژگی های مهم مدارس برخوردار بودن از فضا هایی است که حس خلاقیت را در دانش اموزان برانگیخته و آن را پرورش دهد تا مدرسه مکان یادگیری خلاق گردد . نتیجه تحقیق حاکی از آن است که دستیابی به این اهداف دیگر نمی تواند در قالب قبلی معماری تیپ مدارس که همان کلاس – راهرو بود قرار گیرد. فضاهای مدارس باید به مانند جشنواره های از کنجکاوی، تخیل، تجسم، بازی سازی و در نهایت مکان خلاقیت کودکان گردد.

فضای معماری، مکان یادگیری ،خلاقیت، مدارس