نیلوفر ملک - دکتری معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان
سارا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان

پایداری در سه محور اقتصادی، طبیعی و فرهنگی- اجتماعی تعریف می شود و بحث طراحی برای انسان در محور پایداری اجتماعی به عنوان مهمترین اصل طراحی پایدار مطرح می گردد. در چنین معماری، فضاهای داخلی به عنوان اجزائی بهم پیوسته و یکپارچه، خود دارای هویتی مستقل هستند و در عین حال، در فرایندی همه جانبه با فرم ساختمان هماهنگ شده، شاخصه های یک معماری پایدار را پدید می آورند. مقاله پیش رو با روش تحقیقی مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام گرفته و محدود به بررسی رویکرد طراحی برای انسان در فضاهای داخلی مراکز آموزشی- درمانی کودکان بوده و از سویی دیگر به شرایط و نیازهای کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته و در نهایت، با هدف افزایش زمینه های هم زیستی میان ساختمان و کودکان- در جهت بهبود و تسریع روند درمان و برگرداندن آنها به زندگی نسبتا طبیعی - به ارائه راهکارهای علمی و عملی طراحی عناصر و فضاهای معماری ساختمان آموزشی درمانی کودکان اوتیسم می انجامد.

معماری پایدار، طراحی برای انسان، اوتیسم، کودک