نگار سحابی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز

استان آذربایجان شرقی به خصوص کلانشهر تبریز طبق سرشماری سال 1390 ، با 1495000 نفر جمعیت فاقد مناسب سازی استاندارد برای افراد شهر است. کلانشهر تبریز با قدمتی طولانی ، نیازمند بهسازی و نوسازی در برخی بافت های خود است .شهر خوب یک شهر بزرگ وکلانشهر نیست ، شهر است که جای همه شهروندان چه سالم و چه معلول در آن خالی نباشد . یک محیط شهری مناسب باید توانایی تامین خدمات رفاهی به کلیه اقشار جامعه را دارا باشد ، در غیر این صورت می توان گفت محیط نامناسب بوده است . متاسفانه یک عامل کوچک بازدارنده خروج معلولین از مکان به شمار می روند و همین عمده ترین عامل انزوای معلولین است .روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی می باشد و از منابع کتابخانه ای گرد آوری شده است.

معلولین، بهسازی،فضاهای شهری ، تبریز