مقایسه تطبیقی الگوهای پایداری در معماری سنتی خانه های ایران و چین؛ نمونه موردی خانه زینت الملک شیراز ایران و خانه یانگ در شووانجیانگ چین

معماری هنری است که در اثر تکامل تجربات مردمان دوره های مختلق تاریخ همواره غنی تر شده است و در این راستا بافت های تاریخی و سنتی دارای یک گونه شناسی معماری هستند که به نحو بسیار مطلوبی به مسایل اقلیمی و فرهنگی پاسخ داده اند.نتیجه آگاهی بشر به مسائل و مشکلات فرهنگی اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی به وجود آمدن مفهوم پایداری در دهه 1970میلادی، بوده است. که یکی از مهمترین اهداف تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. آنچه در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد معماری پایدار و عوامل حاکم بر آن در خانه های زینت المک شیراز و خانه یانگ شووانجیانگ است؛ این پژوهش به شناخت مشخصه های تاثیرگذار الگوهای پایداری در خانه های سنتی می پردازد. همینطور به این سوال ها پاسخ دهد که آیا در معماری سنتی خانه های ایران و چین از الگوهای پایداری استفاده شده است؟ و همچنین آیا اصول و ارزش های حاکم بر معماری سنتی این خانه ها قابلیت تعمیم در معماری معاصر را دارا هستند؟ به منظور انجام این مهم، از روش های تحقیق توصیفی _ تحلیل و تطبیقی و با مطالعه منابع کتابخانه ای و میدانی اطلاعات گردآوری شده، بررسی و تحلیل گردیده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد که تفکرات و هویت های، حاکم بر طراحی خانه ها با بستر طبیعی و شرایط اقلیمی همسو می باشند. همچنین با توجه به زیست بوم و محیط و زمینه خود طراحی و ساخته شده اند.

Keywords:

پایداری , معماری پایدار , معماری سنتی ایران , معماری سنتی چین , خانه