حق به شهر حقی برای زیستن بهتر و یک ضرورت

در جامعه ی ما امروزه، در حوزه های مطالعاتی جامعه شناسی و شهرسازی، تحت تفاسیر و برداشت های متعدد، به نظریه حق به شهر و چگونگی دستیابی و بهره گیری از آن در فرایند تولید و بازتولید فضا به طرق مختلف در شهرها به عنوان یکی از ضروریات زندگی شهری و حقوق شهروندی، توجه بسیاری شده است. در طول یک دهه گذشته، حق به شهر یکی از مفاهیم بسیار بحث برانگیز و قابل تامل در مطالعات شهری شده است. در محافل سیاسی، در دانشگاه ها و در مجامع مختلف در سطوح ملی و جهانی نیز اغلب به آن استناد شده، و در قالب قانون ها و منشورهای متعدد به عنوان یکی از الزامات زیستی و حقوق شهروندی در شهر امروزی، از آن دفاع می شود. با توجه به آنکه تا به امروز، علی رغم تحقیقات بیشمار تحت عناوین گوناگون در ارتباط با مفهوم حق به شهر و تفاسیر و برداشت های متعدد از آن در مطالعات شهری و جامعه شناسی شهری، در جامعه ی ما، همچنان مفهوم حق به شهر و جایگاه آن در جامعه به عنوان یک حق و یک ضرورت زیستی در شهر، آنچنان که باید روشن نشده و بسترهای دستیابی به آن فراهم نگردیده است، در این مقاله، با استفاده از روش مطالعه ی کتابخانه ای-اسنادی و شیوه ی پژوهش توصیفی-تحلیلی، به معرفی و تحلیل نظریه حق به شهر ، و چگونگی دستیابی به آن در فرآیند تولید و بازتولید فضا در شهر، به عنوان یکی از ضروریات حقوقی-زیستی شهروندان، پرداخته شده. و در نهایت برای آشنایی و بهره گیری از تجارب جهانی ، به منشورها و قوانین مصوب حق به شهر ، در سطوح جهانی و برخی کشورها اشاره گردیده است.

Keywords:

حق به شهر , حقوق شهروندی , تولید فضا , عرصه عمل