ارزیابی شدت بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA مطالعه موردی حوزه آبخیز تربت جام خراسان رضوی
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 616
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AUUM01_380
تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1395
Abstract:
با توجه به رشد یک درصدی میزان سالانه بیابان زایی و گسترش روزافزون آن، یافتن روش های ارزیابی این پدیده و علل ایجاد آن در قالب مدل های ارزیابی ضروری می باشد. در این تحقیق از مدل IMDPA برای ارزیابی شدت بیابان زایی استفاده شد و با مدل SLM برای مدیریت پایدار سرزمین مقایسه گردید. با انجام مطالعات پایه, معیارهای اقلیم, پوشش گیاهی, خاک و فرسایش به عنوان مهم ترین معیارهای موثر در بیابان زایی منطقه با شاخص های آن در نظر گرفته شد. با محاسبه میانگین هندسی این شاخص ها و معیارهای آن مشخص گردید. نتایج نشان داد که از نظر درجه بیابان زایی در کلاس های کم, متوسط, شدید و خیلی شدید به ترتیب شامل 2, 40 , 39 و 19 درصد بود. معیار فرسایش و اقلیم بیشترین تاثیر و معیار خاک کمترین تاثیر معنی دار در بیابان زایی منطقه دارد. مقایسه ارزیابی شدت بیابان زایی با معیار های تعریف شده برای مدیریت پایدار سرزمین نیز نشان می دهد که انطباق پذیری بالای 80 درصد بین این دو مدل وجود دارد.
Keywords:
Authors
علیرضا نژادمحمدنامقی
دانشجوی دکتری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، مشهد مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی, سازمان تحقیقات, آموزش و ترویج جهاد کشاورزی
غلامرضا زهتابیان
استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علیرضا مقدم نیا
دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
حسین آذرنیوند
استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران