بررسی تنوع ژنتیکی توده‌های بومی خلر با استفاده از نشانگر مولکولی

آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی ذخایر توارثی گونه‌های گیاهی در برنامه‌های اصلاح نباتی از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور بررسی تنوع ژنتیک خلر (L. Lathyrus sativus)، 14 توده بومی که از نواحی مختلف ایران جمع آوری شده بودند، با استفاده از 15 آغازگرتصادفی RAPD مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از میان 15 آغازگر بکار رفته 10 آغازگر چندشکلی نشان دادند و 56 باند چندشکل در ارقام مورد مطالعه مشاهده شد. میانگین درصد چندشکلی در این آغازگرها 73/9% برآورد گردید. روابط ژنتیکی بین ارقام خلر مورد مطالعه با محاسبه ضرایب تشابه جاکارد و تجزیه خوشه‌ای بر اساس روش UPGMA مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین تشابه در بین توده‌های جعفر‌آباد و سرچهان با ضریب تشابه 66% و کمترین تشابه بین توده های خرم‌آباد 2 و 7 با ضریب تشابه 3% مشاهده شد. نتایج این تحقیق امکان استفاده از آغازگرهای RAPD را در ارزیابی ذخایر توارثی خلر، تعیین میزان تنوع ژنتیکی و روابط خویشاوندی ارقام خلر در ایران را نشان داد. همچنین با توجه به تنوع ژنتیکی بالای خلر، انتظار می‌رود که از این تنوع بطور بهینه در طرح های بهنژادی آتی این گیاه بکار رود.