نقش اقلیم برمعماری شهر خلخال

موضوع اقلیم و معماری یکی ازموضوعات بسیار جالب در مطالعات مربوط به نقش عوامل آب و هوایی در مورد مسکن و کلاً فضای زندگی است. اثر عوامل آب و هوایی بر شکل‏گیری محیط مسکونی از دیرباز معمول بوده و معماران از گذشته‏های دور نقش و تأثیر این عوامل را می‏دانسته‏اند، ودر ساخت خانه‏ها بدان توجه داشته‏اند.شهر خلخال بدلیل واقع شدن در عرض جغرافیایی بالا، شرایط توپوگرافی و سامانه های اقلیمی مؤثر بر منطقه از اقلیم نسبتا سردی برخوردار است. اقلیم و معماری بعنوان علمی نوین جهت بهره برداری بهینه از مواهب طبیعی به منظور صرفه جویی در انرژی و ایجاد آسایش حرارتی مطرح می شود. انجام مطالعات در زمینه اقلیم و آسایش فضاهای مسکونی بخصوص در مناطق سرد که مصرف انرژی ساختمان ها در فصل سرد افزایش می یابد، امکان صرفه جویی انرژی را فراهم می آورد مطالعه اقلیم و معماری شهر خلخال با ارزیابی مساکن سنتی و نوین به لحاظ سازگاری با اقلیم و همچنین استفاده بیشتر از عناصر اقلیمی جهت ایجاد آسایش می باشد برای دستیابی به اهداف پژوهش از دوره آماری 23ساله (1366تا 1388) ایستگاه خلخال بهره گرفته و مساکن سنتی و نوین بر پایه روشهای تجربی(نظیرروش زیست اقلیمی اولگی،جدول بیوکلیماتیک ساختمانی گیونی، ماهانی، بیکر و دمای مؤثر) در معرض توجه قرار گرفت. نتایج حاصله از بررسی ها نشان می دهد آسایش حرارتی در خلخال طی شبها خیلی کم بوده و تنها در برخی از ماه های سال آسایش حرارتی در روز امکان پذیر می باشد. بر این اساس نیاز به آفتاب خیلی بیشتر از نیاز به سایه بوده و در اصول طراحی اقلیمی به این اصل پرداخته شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از روشهای طراحی اقلیمی مشخص گردید جهت استقرار بهینه ساختمان جنوب شرقی می باشد. به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی استفاده از عایق های حرارتی در خلخال ضروری بوده و مصالح ساختمانی بکار رفته در آن باید از مصالحی باشند که ظرفیت حرارتی بالا و مقاومت لازم را داشته باشد.