رضا باباخانی - زنجان دانشگاه آزاد اسلامی

حجم روز افزون برداشت از معادن و رودخانه ها برای تامین مصالح ساختمانی لطمات جبران ناپذیری را بر عرصه های محیط زیست کوهستانی و رودخانه های جاری آن وارد کرده و به حدی رسیده که ، نه تنها حیات وحش بلکه ادامه زندگی برای نسلهای بعدی انسان ها را هم به خطر انداخته است. هرچند تلاشهای زیادی برای بازیافت مصالح معدنی انجام گردیده است ولی همه این تلاشها نتیجه ای برای استفاده مجدد از نخاله های ساختمانی را نداشته و این زنگ خطری ایست برای معماران و مهندسان صنعت ساختمان ، بطوری که اگر امروز در اندیشه تغییر روش برای برداشت از منابع طبیعی و محدود خود نباشیم و معماری خودرا بسمت استفاده از مصالح بومی و تجدید پذیر هدایت نکنیم ، قطعا نسلهای بعدی این سرزمین که همان فرزندان ما هستن علاوه بر مشکلات عصر خودشان ، باید مشکلاتی را که ما مسببش هستیم را هم تحمل نمایند. در حالی که ما می توانیم همانند نسلهای قبل از خودمان عمل کنیم و با تصمیمات سنجیده معماری خوبی را برای آیندگان خلق نمائیم. همچنانی که گذشتگان ما آثار بیشماری را از معماری بومی با مصالح بومی برای ما خلق نمودن بدون آنکه محیط زیست را نابود نمایند و امروز ما با تمام عزت و غرور ، سربلند کرده و آن شاهکارهای معماری بومی را برای جهانیان نشان می دهیم ، براستی میراث معماری امروز ما چه هویتی را از معماری ما برای نسلهای بعدی به یادگار خواهد گذاشت

بازیافت ، معادن ، معماری بومی ، محیط زیست ، بتن ، چوب