ابنیه های سرخگون ابیانه

روستای تاریخی ابیانه ، به لحاظ شیوه ی معماری سنتی و کهن و نوع مصالحی به کار رفته در بناهای به جا مانده از اعصار و قرون و به خاطر بناهای گلی گلی رنگ که در طی سال های سال در برابر گزند باد و باران و بوران ، همچنان مقاوم ایستاده اند یکی از زیبا ترین و جذاب ترین روستاهای تاریخی کشور به شمار می آید. ابنیه های قدیمی سرخگون چون نوعروسی که سرخاب بر روی مالیده با دلربایی و طنازی چشمان هر بیننده را می رباید و او را مجذوب و شیفته ی خود می نماید . اگر جذبه های گردشگری یا آثار باستانی یک منطقه را که باعث رونق جهانگردی و ایرانگردی می شود برشمارند ، معمولاً از آثاری نظیر قلعه ، حمام ، آتشکده ، آسیاب ، مساجد ، امامزاده ، منازل تاریخی ، ابنیه های کهن و مقوله هایی از این نوع یاد می کنند ، اما این خطه ی سرخ و سبز محصور شده در کوهها ، موزه ای از آثار تاریخی به حساب می آید ، چون تمام ابنیه های مذکور در آن جا بکر و دست نخورده باقی مانده اند و هراز گاهی که انسان های آزمند به آن دست طمع یازیده اند در چنگال قانون گرفتار آمده اند لذا راز ماندگاری و شهرت جهانی این روستا که ناشی از معماری کهن و اصیل ایرانی می باشد مورد واکاوی قرار گرفته است .

Keywords:

ابیانه , معماری , بافت کهن , گردشگری