معصومه جهانی
یونس غلامی

یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای آن به عنوان یک موضوع فراموش شده مهم شهری است. بی توجهی به نقش اجتماعی، اقتصادی و معماری خیابان، توجه صرف به حرکت سواره، حل مسایل مختلف آن، غفلت از ساماندهی و برنامه ریزی برای حرکت پیاده، یکی از نقایص شهرسازی معاصر محسوب می شود. خیابان های شهری مکان هایی هستند که تعاملات اجتماعی و فعالیت های اقتصادی در آنها به حداکثر کمی و کیفی خود رسیده، ذهن شهروندان را انباشته از خاطرات جمعی و تعلق خاطر می گرداند. در این بین خیابان تاریخی بازگو کننده هویت شهر در طول سالها می باشد که مطالعه سیر تحولات تاریخی و فرهنگی آن در بهسازی و نوسازی این خیابان ها بسیار حائز اهمیت است. امروزه موضوع احیای بافتهای مرکزی شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت یک مساله ای مهم در برنامه ریزی شهری درآمده است. تجربیات پیاده راه سازی به ویژه در بافت های قدیم شهرها، نه تنها سیمای کالبدی مراکز شهری را عوض کرده، بلکه تحوالت نوینی نیز در ارتقای کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم به وجود آورده است.

پیاده مداری، پیاده راه، فضای شهری، بافت قدیم، احیای بافت