بررسی رویکرد توانمندسازی درساماندهی حاشیه شهرنمونه موردی : شهرک مهدی آباد مشهد

توانمندسازی رویکردی جدید در طراحی و برنامه ریزی محلات شهری است که برنامه ریزی را در راستای آفرینش، ارتقاء و پایداری کیفیات زیست محیطی و سلامت شهروندان در ساختار محلات شهری بکار می گیرد. در همین راستا هدف این مقاله نیز، سنجش اصول، معیارها و شاخص های الگوی توانمندسازی در شهرک مهدی آباد منطقه 2 شهرداری مشهد است. روش شناسی انجام این پژوهش از نظرهدف تحقیق، کاربردی و از منظر چارچوب پژوهش، تحلیلی – توصیفی است که به شیوه پیمایشی و در سطح محله انجام می شود. ابزار جمع آوری اطلاعات، مشاهدات و نیز پرسشنامه های محقق ساخته مبتنی بر معیارهای کالبدی، ارتباطی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی همراه با برخی زیرمعیارها در الگوی محلات پایدار شهری است. در این پژوهش همچنین از تکنیکSWOT برای تبیین سیاستهای توسعه و ارائه راهبرد استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که بالا بودن اعتماد و تعلق اجتماعی و پس از آن پوشش کامل تمامی تسهیلات و امکانات رفاهی از مهمترین نقاط قوت و یکنواختی و عدم تنوع در فضاسازی و پس از آن نبود سرزندگی و نشاط در تمام اوقات شبانه روز در محله از جمله نقاط ضعف این محله می باشد.

Keywords:

رویکرد توانمندسازی , تعلق اجتماعی , فضاسازی , محلات شهری , شهرک مهدی آباد مشهد