نماد، المان و نشانه های شهری و نقش آن در توسعه فضای گردشگری شیراز(نمونه موردی:بافت تاریخی فرهنگی شیراز)

از آثار و ابنیه به جا مانده به عنوان یکی از محرک های گردشگری یاد می شود. المانها و نمادهای شهری دقیقاً نشانه های با هویت در شهر می باشند که باعث ارتقاء کیفیت و درک بهتر و ترغیب به حضور و برقراری تعامل در گردشگران می شود. این مقاله به بررسی تعاریف مختلف از المان ها و نشانه ها و نمادها و رابطه بافت تاریخی با مقوله گردشگری جذابتر و نقش کلیدی این سه عنصر در مدون نمودن بافت تاریخی و هرچه بیشتر تاثیر این موارد و در نهایت به میزان خوانائی المان ها و نمادهای شهری در کلان شهر شیراز می پردازد. در این پژوهش از روش تحلیلی استنتاجی-میدانی که متکی بر بررسی متون مختلف و برداشت میدانی می باشد تدوین گردیده است.یافته های تحقیق حاکی از آن است که : عدم توجه به علم شهرسازی در توسعه فرهنگی و عدم استفاده از الگوبرداری سنتی در همسایگی بصورت منظر تأثیر روح مکان در بافت تاریخی بعنوان پیش زمینه ارتقاء هویت و تعلق و ترغیب به حضور و برقراری تعامل در گردشگران و عدم خوانائی به لحاظ درک فضا که خود در نتیجه تاثیر موارد فیزیکی مختلفی : از جمله نورپردازی - گره ترافیکی و عدم استفاده از فضای سبز مناسب با محدوده مورد نظر و عدم پاکسازی بافت تاریخی از افراد بزهکار مهمترین موانع برای این ارتقاء راهکار می باشد.