یزدان سلطانی - کارشناس ارشد معماری و دانشجوی مقطع دکتری،گرایش برنامه ریزی شهری و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
پژمان جهانگیری - دانشجوی مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

موضوع مورد بحث در این مقاله بررسی و تحلیل خاستگاه و مشخصه های هنر سنتی ایرانی می باشد چراکه در واقع هنر بیشتر یک اشتراک لفظی میان دنیای مدرن و جهان سنتی است، تا اشتراکی معنوی. در این مقاله سعی بر آن است خوانشی گفتمانی از معماری بومی داشته باشیم، به عبارت دقیق تر نگارنده گان به نوعی به بررسی اصول و مبانی بنیادین هنرهای سنتی ایرانی در معماری کویری ایران علی الخصوص شهر اصفهان پرداخته است و با بررسی معماری بومی به این نتیجه می رسیم که تقریبا تمام عناصر تشکیل دهنده ی معماری بومی همان چهار عامل آب، خاک، باد، آتش است که این عوامل همگی در فضا خلاصه شده اند. حال می خواهیم بدانیم چگونه این عوامل در عناصر دیگر معماری بومی تکرار می شوند، و آنگاه در فضا خلاصه می شوند، تکرار عنصر آب و خاک و باد و... چه دلالت معنایی برای گفتمان تولید می کند و در ادامه به بررسی بیشتر آثار معماری شهر اصفهان به عنوان نمونه موردی پرداخته خواهد شد. این مقاله که حاصل مشاهدات عینی ، تحقیقات میدانی و مطالعاتی می باشد، به شیوه توصیفی- تحلیلی، به بیان موضوع مورد بحث خواهد پرداخت و در پایان با نتایج بندی سعی در پیشبرد دانش معماری در محدوده های اقلیمی و زنده سازی هنر و فرهنگ ایرانی را خواهد داشت.

هنر ایرانی، حقیقت معنوی، معماری بومی، مبانی هنر، مناطق کویری