استفاده از مسکن بومی در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهرستان لامرد

معماری بومی که برگرفته از فرهنگ، اقلیم، معیشت و اقتصاد ساکنان می باشد، در هر منطقه دارای شیوه اجرای، فرم و مصالح مختص به خود بوده، که بر اساس دانش و تجربه چندین صدساله ساکنان آن ناحیه شکل گرفته است. طراحی ها ، جهت گیری فرم و کلیه عناصر شکل دهنده به این معماری بر اساس اقلیم منطقه و شناسایی عوامل مفید و غیرمفید اقلیمی توسط بومیان در جهت بهره گیری از انرژی های رایگان و تجدیدپذیر برای خلق شرایط آسایش ساکنان به وجود آمده استدر این پژوهش قصد داریم با الگو برداری از عناصر شاخص معماری بومی اقلیم گرم و خشک به بهسازی و نوسازی با استفاده از شاخص معماری بومی، میزان تمایل مردم به استفاده از این عناصر در ساخت مسکن خود را بررسی کنیم. به این منظوربا استفاده از روش کتابخانه و میدانی به جمع آوردی اطلاعات اقدام کرده ایم. با استفاده از روش کوکران اقدام به برآورد حجم نمونه شده است که306 نفربه عنوان پرسش شونده با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب و میزان تمایل آنها به استفاده از عناصر بومی در ساخت مسکن سنجیده شده است. نتایج به دست آمده می توان از طرح بومی ولی با مصالح استاندارد استفاده کرد که این امر می تواند از این طریق مسکن با طرح بومی را حفظ و زنده نگه داشت.

Keywords:

بافت فرسوده , بهسازی شهری , نوسازی شهری , مسکن بومی